Irga rozesłana (Cotoneaster adpressus) to jeden z najciekawszych krzewów okrywowych stosowanych w ogrodach i zieleni miejskiej. Łączy w sobie dużą odporność, dekoracyjność przez cały rok oraz niezwykle szerokie możliwości zastosowania – od małych przydomowych rabat, przez skalniaki, aż po rozległe skarpy i nasadzenia parkowe. Jej niski, płożący pokrój, obfite kwitnienie i jaskrawoczerwone owoce sprawiają, że jest to roślina chętnie wybierana zarówno przez profesjonalnych projektantów ogrodów, jak i amatorów.
Naturalne występowanie i zasięg irgi rozesłanej
Irga rozesłana wywodzi się z górskich i podgórskich rejonów Azji, przede wszystkim z obszaru zachodnich i środkowych Chin. W stanie dzikim spotykana jest na zboczach górskich, skalistych stokach, w rumowiskach kamiennych, na skrajach zarośli oraz w rozluźnionych lasach. Preferuje miejsca dobrze nasłonecznione, często ubogie, o stosunkowo niskiej żyzności, gdzie inne krzewy mają trudności z zadomowieniem się. To właśnie tam najlepiej ujawnia swoją niezwykłą odporność na niesprzyjające warunki.
Z punktu widzenia botaniki irga rozesłana należy do **rodziny różowatych (Rosaceae)**, do której zalicza się także bardziej znane rośliny, jak jabłoń, grusza czy róża. Rodzaj Cotoneaster obejmuje kilkaset gatunków, z których część ma pokrój drzew, inne tworzą krzewy wyprostowane, a jeszcze inne – jak irga rozesłana – są formami płożącymi i okrywowymi. Naturalny zasięg tego gatunku obejmuje głównie chłodne i umiarkowane rejony Azji, co w praktyce przekłada się na bardzo dobrą odporność na niskie temperatury.
W wielu krajach świata irga rozesłana zadomowiła się poza naturalnym zasięgiem jako roślina ozdobna. W Europie, Ameryce Północnej czy w Nowej Zelandii bywa uprawiana od dziesięcioleci, a w korzystnych warunkach czasem dziczeje, rozsiewając się z upraw do sąsiednich terenów. W Polsce jest znana od dawna i powszechnie stosowana, ale ucieczki do środowiska naturalnego są stosunkowo ograniczone, głównie ze względu na klimat i konkurencję rodzimych gatunków.
Na obszarach swojego pochodzenia irga rozesłana pełni ważną rolę ekologiczną. Jej gęste, nisko przywierające do podłoża pędy stabilizują luźne rumowiska skalne i żwirowe, ograniczają erozję i tworzą mikrośrodowisko sprzyjające innym roślinom i drobnym zwierzętom. Czerwone owoce stanowią pożywienie dla ptaków i niewielkich ssaków, a kwiaty są odwiedzane przez rozmaite owady zapylające.
W warunkach uprawy irga rozesłana doskonale adaptuje się do szerokiego spektrum gleb i mikroklimatów. Można ją spotkać zarówno w przydomowych ogródkach na przedmieściach, jak i w zieleni miejskiej dużych aglomeracji, gdzie znosi zanieczyszczenia powietrza i okresowe przesuszenia. Ze względu na zdolność do tworzenia zwartego kobierca jest szczególnie ceniona na terenach pagórkowatych, skarpach drogowych i nasypach kolejowych.
Wygląd i cechy morfologiczne irgi rozesłanej
Irga rozesłana należy do krzewów niskich i płożących. Osiąga zazwyczaj od 30 do 60 cm wysokości, natomiast jej pędy mogą rozpościerać się na szerokość nawet 1,5–2 metrów. Tworzy gęste, rozgałęzione, przywierające do podłoża gałązki, które często lekko się wznoszą na końcach. Z czasem roślina buduje zwarte kobierce, zdolne skutecznie zagłuszać chwasty i maskować nierówności terenu.
Pędy młode są cienkie, delikatnie łukowato wygięte, początkowo zielonkawe lub czerwono-brązowe, później ciemniejące. Starsze gałęzie przybierają barwę brunatną, czasem ze srebrzystawym nalotem. Charakterystyczną cechą jest silne rozgałęzienie, dzięki któremu krzew gęsto okrywa powierzchnię i nie pozostawia „łysych” fragmentów podłoża. Pędy w miarę rozwoju częściowo się korzenią, szczególnie w miejscach styku z glebą, co dodatkowo zwiększa stabilność i zwartość krzewu.
Liście irgi rozesłanej są niewielkie, okrągławe lub odwrotnie jajowate, najczęściej długości 0,5–1,5 cm. Mają gładką, błyszczącą powierzchnię, intensywnie zielone zabarwienie od wiosny do lata oraz delikatnie owłosioną spodnią stronę. Ułożone są skrętolegle na pędach, gęsto je obsadzając. Ta drobnolistna struktura nadaje roślinie elegancki i uporządkowany wygląd, bardzo pożądany w nowoczesnych kompozycjach ogrodowych.
Jedną z największych ozdób irgi rozesłanej jest jej kwitnienie. W Polsce przypada ono na przełom maja i czerwca. Na krótkich pędach bocznych pojawiają się liczne, drobne, najczęściej białe lub lekko różowawe kwiaty, zebrane po kilka w niewielkie wiechy. Choć z osobna są małe, występują w takiej ilości, że w okresie kwitnienia krzewy wyglądają, jakby były obsypane gęstą, delikatną pianą. Kwiaty są miododajne i chętnie odwiedzane przez pszczoły oraz inne owady.
Po przekwitnięciu rozwijają się kuliste owoce, które stanowią kolejny mocny atut tej rośliny. Są niewielkie, o średnicy około 5–7 mm, początkowo zielonkawe, później przybierają intensywną, czerwoną barwę. Dojrzewają pod koniec lata i utrzymują się na krzewach aż do zimy, a często również w jej trakcie, zwłaszcza gdy nie zostaną całkowicie zjedzone przez ptaki. Zimą, na tle śniegu, czerwone owoce na ciemnych pędach prezentują się wyjątkowo dekoracyjnie.
Choć irga rozesłana jest rośliną zimozieloną lub częściowo zimozieloną w łagodniejszym klimacie, w polskich warunkach część liści może opadać. Przed opadnięciem liście ulegają efektownemu przebarwieniu. Jesienią przybierają odcienie pomarańczowe, purpurowe i bordowe, dzięki czemu krzew staje się barwnym akcentem w ogrodzie. Ten sezonowy cykl – zielone liście wiosną i latem, białe kwiaty na przełomie wiosny i lata, czerwone owoce i kolorystyczna feeria jesienią – sprawia, że irga rozesłana jest rośliną dekoracyjną przez cały rok.
System korzeniowy jest dobrze rozwinięty, choć stosunkowo płytki. Silnie rozgałęzione korzenie rozprzestrzeniają się poziomo, co znakomicie służy stabilizacji gruntu. Dzięki temu irga nadaje się do obsadzania skarp i nasypów. Płytkie korzenie dobrze radzą sobie na glebach kamienistych i przepuszczalnych, ale jednocześnie są wrażliwsze na długotrwałe zalewanie i zastoiska wody.
W uprawie wyhodowano liczne odmiany irgi rozesłanej, różniące się głównie wielkością i barwą liści, intensywnością kwitnienia oraz tempem wzrostu. Niektóre charakteryzują się bardziej poziomym, „dywanowym” pokrojem, inne zaś mają pędy silniej wznoszące się ku górze. Wybór odpowiedniej odmiany pozwala jeszcze lepiej dostosować roślinę do planowanej funkcji w ogrodzie.
Wymagania siedliskowe i warunki uprawy
Jedną z największych zalet irgi rozesłanej jest jej odporność i małe wymagania siedliskowe. To krzew, który dobrze rośnie na stanowiskach słonecznych oraz lekko półcienistych. Najbardziej obfite kwitnienie i najintensywniejsze owocowanie uzyskuje się w pełnym słońcu, choć w lżejszym półcieniu roślina także zachowuje dobry wygląd. Zbyt głęboki cień sprawia jednak, że kwiatów jest mniej, a pędy mogą się wyciągać i rzednąć.
Jeśli chodzi o glebę, irga rozesłana jest bardzo tolerancyjna. Najlepiej rośnie na podłożach umiarkowanie żyznych, przepuszczalnych i lekko wilgotnych, jednak radzi sobie również na glebach znacznie uboższych, żwirowych czy piaszczystych. Niestraszne jej jest pH od lekko kwaśnego po zasadowe, co pozwala stosować ją w bardzo zróżnicowanych warunkach glebowych. Źle znosi natomiast ciężkie, zlewne, podmokłe grunty, w których łatwo dochodzi do gnicia korzeni.
Irga rozesłana wykazuje wysoką mrozoodporność, dobrze znosi zimy w całej Polsce. W surowych warunkach klimatycznych, przy silnych, wysuszających wiatrach i małej okrywie śnieżnej, może dochodzić do przemarznięcia wierzchołków pędów, jednak roślina bardzo dobrze się regeneruje. Wiosenne przycięcie uszkodzonych fragmentów zwykle w pełni przywraca jej estetyczny wygląd.
Pod względem wilgotności podłoża irga preferuje umiarkowane warunki. Jest odporna na krótkotrwałe susze, zwłaszcza po dobrze przeprowadzonym ukorzenieniu. W okresie pierwszych lat po posadzeniu warto jednak dbać o regularne podlewanie, aby system korzeniowy mógł się swobodnie rozrosnąć. Nadmierne, długotrwałe przesuszenia mogą prowadzić do opadania liści i osłabienia kwitnienia, jednak krzew zazwyczaj szybko się regeneruje po poprawie warunków.
Dużą zaletą irgi rozesłanej jest jej odporność na zanieczyszczenia powietrza, zasolenie oraz mechaniczne uszkodzenia, dzięki czemu doskonale sprawdza się w terenach miejskich, przy drogach oraz na skarpach drogowych. Nie wymaga intensywnej pielęgnacji, regularnego nawożenia czy stałego nawadniania, co obniża koszty utrzymania zieleni.
W uprawie amatorskiej irga rozesłana jest ceniona za swoją bezproblemowość. Zadowala się standardową pielęgnacją ogrodową: sporadycznym odchwaszczaniem, ściółkowaniem gleby i okazjonalnym przycinaniem. Jest rośliną wysoce konkurencyjną wobec chwastów – gdy się dobrze rozrośnie, jej gęsty kobierzec skutecznie ogranicza ich rozwój, co ułatwia utrzymanie porządku na rabatach i skarpach.
Zastosowanie irgi rozesłanej w ogrodach i terenach zieleni
Irga rozesłana to jedna z najbardziej uniwersalnych roślin okrywowych, jakie można wykorzystać w ogrodnictwie ozdobnym. Jej niski, płożący pokrój sprawia, że znakomicie nadaje się do tworzenia zielonych dywanów w miejscach trudnych do zagospodarowania innymi gatunkami. Jest niezastąpiona na skarpach, nasypach i stromych zboczach, gdzie jej korzenie stabilizują podłoże, a gęsta masa pędów chroni glebę przed erozją wodną i wietrzną.
W ogrodach przydomowych irga rozesłana bywa używana jako roślina okrywowa pod wyższymi krzewami i drzewami, pod którymi trudno jest utrzymać trawnik. Zastępuje wtedy tradycyjną darń, wymagając znacznie mniej zabiegów pielęgnacyjnych. Świetnie prezentuje się na murkach, w ogrodach skalnych, na rabatach żwirowych czy w kompozycjach w stylu naturalistycznym. Dzięki niewielkim rozmiarom i powolniejszemu, kontrolowanemu wzrostowi nadaje się również do małych ogrodów miejskich.
W przestrzeni publicznej irga rozesłana jest ceniona przede wszystkim za trwałość i niskie koszty utrzymania. Spotkać ją można w nasadzeniach przy drogach, parkingach, na osiedlach, w parkach oraz na terenach przemysłowych. Doskonale znosi trudne warunki miejskie: zasolenie, suszę, zanieczyszczenia pyłowe i gazowe. Tworzone z niej płaty zieleni nie wymagają koszenia, co ma znaczenie ekonomiczne i ekologiczne – ogranicza się użycie maszyn i emisję hałasu.
Dekoracyjność irgi rozesłanej przejawia się w kilku aspektach jednocześnie: wiosenne kwitnienie, letnia zieleń, jesienne wybarwienie liści oraz długotrwałe utrzymywanie się czerwonych owoców. Dzięki temu krzew ten jest cennym elementem kompozycji sezonowych. Zestawia się go z roślinami o kontrastowym pokroju, na przykład z iglakami stożkowymi, kulistymi formami świerków, karłowymi sosnami czy trawami ozdobnymi. Irga stanowi wówczas niski, szeroki akcent tła, podkreślający kształt innych roślin.
W ogrodach naturalistycznych i ekologicznych irga rozesłana ma dodatkową zaletę – jest rośliną miododajną, przyciągającą owady zapylające. Jej kwiaty są bogatym źródłem nektaru i pyłku, co ma ogromne znaczenie dla bioróżnorodności i wspierania populacji pszczół oraz dzikich zapylaczy. Z kolei owoce stanowią pokarm dla ptaków, zwłaszcza w okresach niedoboru naturalnego pożywienia późną jesienią i zimą.
W projektowaniu nowoczesnych ogrodów irga rozesłana bywa stosowana także jako element zielonych dachów i nasadzeń w pojemnikach, na przykład na tarasach i balkonach. Jej odporność na suszę oraz płytki system korzeniowy pozwalają na uprawę w niższych warstwach substratu glebowego. W takich realizacjach tworzy efektowne, niskie kobierce, uzupełniane innymi gatunkami skalnymi czy bylinami.
Warto wspomnieć również o roli irgi rozesłanej w ogrodach przyjaznych dzieciom i osobom starszym. Jest to roślina stosunkowo bezpieczna – nie posiada kolców, ma zwarte i stabilne pędy, nie stwarza zagrożenia mechanicznego. Choć owoce zawierają substancje toksyczne i nie są przeznaczone do jedzenia, ich przypadkowe spożycie w niewielkich ilościach zwykle nie prowadzi do ciężkich zatruć, co jednak nie zwalnia z obowiązku edukowania najmłodszych, że nie powinno się ich zrywać do spożycia.
Pielęgnacja, cięcie i rozmnażanie
Utrzymanie irgi rozesłanej w dobrej kondycji nie jest trudne. Najważniejsze jest odpowiednie przygotowanie stanowiska przed sadzeniem – odchwaszczenie, spulchnienie gleby i ewentualne wzbogacenie jej w kompost lub dobrze rozłożony obornik. Krzewy sadzi się na głębokość zbliżoną do tej, w której rosły w pojemniku, zachowując odległość około 60–80 cm między roślinami, w zależności od planowanej gęstości nasadzenia.
Po posadzeniu warto zadbać o dokładne podlanie oraz ściółkowanie gleby wokół roślin warstwą kory, żwiru lub kamyków. Ściółka ogranicza parowanie wody, hamuje rozwój chwastów i stabilizuje temperaturę podłoża. W pierwszych dwóch sezonach irga wymaga regularnego podlewania, zwłaszcza w okresach suszy, aby umożliwić szybkie i głębokie ukorzenienie się. W kolejnych latach nawadnianie można ograniczyć, a na glebach cięższych – niemal całkowicie z niego zrezygnować.
Nawożenie irgi rozesłanej nie musi być intensywne. W zupełności wystarcza jedno zasilenie wiosenne nawozem wieloskładnikowym lub kompostem. Nadmierne nawożenie azotem może prowadzić do zbyt silnego wzrostu pędów kosztem kwitnienia i owocowania, a także zmniejszyć odporność roślin na mróz. W ogrodach o żyznej glebie często rezygnuje się z dodatkowego nawożenia, ograniczając się jedynie do odnowienia warstwy kompostu co kilka lat.
Cięcie irgi rozesłanej ma charakter głównie porządkujący i odmładzający. Wczesną wiosną usuwa się pędy przemarznięte, połamane lub zasychające. Możliwe jest też delikatne formowanie zarysu kobierca poprzez skracanie zbyt długich, wybijających się gałązek. W razie potrzeby krzew znosi także silniejsze cięcie, które można wykonywać po kwitnieniu lub wczesną wiosną, pamiętając jednak, że mocne cięcie zmniejszy kwitnienie w danym sezonie.
Rozmnażanie irgi rozesłanej jest stosunkowo proste. Najczęściej wykorzystuje się odkłady – wybrane pędy przygina się do ziemi, przysypuje spulchnioną glebą i mocuje, aby utrzymać kontakt z podłożem. Po kilku miesiącach, gdy w miejscu przysypania wytworzą się korzenie, nową roślinę odcina się od rośliny matecznej i przesadza w docelowe miejsce. Możliwe jest również rozmnażanie z sadzonek półzdrewniałych pobieranych latem, które następnie ukorzenia się w mieszance piasku i torfu, w warunkach podwyższonej wilgotności.
Teoretycznie irgę można rozmnażać także z nasion, jednak ta metoda jest rzadziej stosowana w amatorskiej uprawie z powodu długiego okresu kiełkowania i konieczności stratyfikacji. Nasiona wymagają kilkumiesięcznego okresu chłodu, aby przełamać stan spoczynku. Zaletą rozmnażania generatywnego jest większa zmienność potomstwa, co bywa wykorzystywane przez hodowców do uzyskiwania nowych form i odmian.
Pod względem zdrowotności irga rozesłana jest rośliną dość odporną, ale nie całkowicie wolną od chorób i szkodników. W warunkach nadmiernej wilgotności i zagęszczenia nasadzeń może pojawić się plamistość liści lub inne choroby grzybowe, powodujące przedwczesne opadanie liści. Zapobiegawczo warto zachować odpowiednie odstępy przy sadzeniu i unikać zraszania liści podczas podlewania. Do potencjalnych szkodników należą mszyce, przędziorki czy miodówki, jednak zazwyczaj nie powodują one poważniejszych uszkodzeń przy umiarkowanej liczebności. W razie potrzeby można stosować środki biologiczne lub mechaniczne metody ograniczania populacji.
Rola ekologiczna i ciekawostki
Irga rozesłana, poza bezsprzecznymi walorami dekoracyjnymi, ma również istotne znaczenie ekologiczne. Jej kwiaty są licznie odwiedzane przez owady, w tym pszczoły miodne, trzmiele i wiele gatunków dzikich zapylaczy. Dla wielu z nich stanowią cenne źródło pokarmu w okresie późnej wiosny, kiedy część innych roślin użytkowych już przekwita, a inne jeszcze nie weszły w fazę kwitnienia. To sprawia, że w ogrodach przyjaznych przyrodzie irga powinna znaleźć swoje stałe miejsce.
Owoce irgi, choć dla człowieka potencjalnie trujące w większych ilościach, są ważnym składnikiem diety licznych gatunków ptaków. Zjadają je między innymi drozdy, kwiczoły czy kosy, a także mniejsze gatunki, które korzystają z obfitego „stołu” w okresie jesienno-zimowym. Dzięki rozprzestrzenianiu nasion przez ptaki irga rozesłana może pojawiać się spontanicznie w różnych miejscach, choć w Polsce skala tego zjawiska jest ograniczona.
Ciekawą cechą irgi rozesłanej jest jej zdolność do przetrwania w trudnych, zurbanizowanych warunkach, gdzie dochodzi do silnego nagrzewania się powierzchni, dużego zanieczyszczenia powietrza i okresowych niedoborów wody. W takich środowiskach roślina odgrywa rolę „zielonej tarczy”, redukującej nagrzewanie się podłoża, zatrzymującej pyły oraz poprawiającej mikroklimat. Gęste kobierce irgi chronią również glebę przed rozbiciem przez krople deszczu, zmniejszając spływ powierzchniowy i erozję.
Warto wspomnieć, że irgi, w tym irga rozesłana, bywają wykorzystywane jako rośliny testowe w badaniach nad zanieczyszczeniem powietrza. Ich liście i powierzchnia pędów łatwo akumulują pyły i metale ciężkie, co pozwala na ocenę skali skażenia w poszczególnych rejonach. W ten sposób krzewy te, poza funkcją ozdobną i użytkową, stają się narzędziem monitoringu środowiska.
Z punktu widzenia estetyki ogrodowej irga rozesłana jest rośliną bardzo „wdzięczną” w kompozycjach z kamieniem. Jej rozesłany, nieregularny pokrój, drobne liście i intensywnie czerwone owoce ciekawie kontrastują z surową fakturą skał czy murków. W tradycyjnych ogrodach skalnych często zestawia się ją z iglakami karłowymi, rojnikami, rozchodnikami i innymi gatunkami sucholubnymi. W ogrodach nowoczesnych natomiast doskonale komponuje się z betonem architektonicznym, stalą kortenowską i dużymi płaszczyznami żwiru.
Nie bez znaczenia jest także fakt, że irga rozesłana, podobnie jak inne gatunki z tego rodzaju, jest rośliną stosunkowo długowieczną. Prawidłowo pielęgnowane krzewy mogą pozostawać na jednym stanowisku przez kilkanaście, a nawet kilkadziesiąt lat, bez konieczności wymiany. Z biegiem czasu ich walory użytkowe nie maleją – wręcz przeciwnie, dobrze rozrośnięte egzemplarze stanowią coraz lepszą osłonę gleby i tworzą coraz efektowniejsze kompozycje.
W klimacie o łagodniejszych zimach irga rozesłana zachowuje sporą część liści przez cały rok, dzięki czemu pozostaje elementem zieleni również w porze najmniej sprzyjającej wegetacji. W surowszych rejonach część liści opada, ale krzew nadal zachowuje ozdobny charakter z powodu widocznych owoców oraz dekoracyjnego rysunku pędów. To sprawia, że jest jedną z roślin, które pomagają budować strukturę ogrodu także zimą, kiedy większość bylin i roślin sezonowych zanika.
Irga rozesłana jest także przykładem rośliny, która z powodzeniem łączy funkcję praktyczną z estetyczną. Stabilizuje skarpy, ogranicza spływ ziemi i wymywanie podłoża, zmniejsza konieczność koszenia i odchwaszczania, a jednocześnie oferuje zmienną, atrakcyjną w ciągu roku szatę. To właśnie ta wszechstronność sprawia, że coraz częściej sięga się po nią w nowoczesnych realizacjach ogrodowych i krajobrazowych.
FAQ – najczęściej zadawane pytania o irgę rozesłaną
Czy irga rozesłana jest całkowicie zimozielona?
Irga rozesłana w cieplejszych regionach może zachowywać znaczną część liści przez całą zimę, dlatego często określa się ją jako zimozieloną lub częściowo zimozieloną. W surowszym klimacie, przy silnych mrozach i wysuszających wiatrach, część liści jednak opada, a krzew wiosną szybko się obficie zazielenia. Nawet przy większym opadaniu ulistnienia pozostaje atrakcyjny dzięki czerwonym owocom oraz masie gęstych, nisko rozesłanych pędów.
Czy owoce irgi rozesłanej są jadalne dla ludzi?
Owoce irgi rozesłanej nie są przeznaczone do spożycia przez ludzi. Zawierają substancje, które w większych ilościach mogą wywołać dolegliwości żołądkowe, nudności lub biegunkę. Ich głównymi konsumentami w przyrodzie są ptaki, dla których owoce stanowią cenne źródło pożywienia jesienią i zimą. W ogrodzie najlepiej traktować je jako element dekoracyjny oraz ważny składnik diety ptaków, unikając zachęcania dzieci do zrywania i jedzenia tych kolorowych owoców.
Na jakim stanowisku najlepiej sadzić irgę rozesłaną?
Najlepsze stanowisko dla irgi rozesłanej to miejsce słoneczne lub lekko półcieniste, z glebą przepuszczalną, niezbyt ciężką. W pełnym słońcu krzew kwitnie najobficiej, lepiej owocuje i intensywniej przebarwia się jesienią. W półcieniu roślina także rośnie dobrze, choć kwiatów i owoców może być nieco mniej. Należy unikać gleb zbitych, podmokłych i stale zalewanych, ponieważ sprzyjają one gniciu korzeni oraz rozwojowi chorób grzybowych.
Jak często należy przycinać irgę rozesłaną?
Irga rozesłana nie wymaga regularnego silnego cięcia. Najczęściej ogranicza się je do wiosennego usuwania pędów przemarzniętych, połamanych oraz chorych, a także lekkiego formowania zarysu kobierca. Jeśli roślina nadmiernie się rozrosła lub utraciła zwarty pokrój, można raz na kilka lat przeprowadzić mocniejsze cięcie odmładzające. Wtedy część starszych pędów skraca się zdecydowanie, co pobudza krzew do wytwarzania młodych, gęstych przyrostów w kolejnym sezonie.
Czy irga rozesłana nadaje się na skarpy i nasypy?
Irga rozesłana jest wręcz stworzona do obsadzania skarp, nasypów i stromych zboczy. Jej płytki, ale mocno rozgałęziony system korzeniowy skutecznie stabilizuje glebę, ograniczając osuwanie się ziemi i erozję. Płożące pędy tworzą gęsty kobierzec, który dodatkowo chroni powierzchnię przed rozbiciem przez krople deszczu. Dzięki odporności na suszę i niewielkim wymaganiom glebowym świetnie sprawdza się w miejscach trudnych i narażonych na przesychanie podłoża.
Jak rozmnożyć irgę rozesłaną w ogrodzie amatorskim?
W warunkach ogrodowych najłatwiej rozmnażać irgę rozesłaną przez odkłady lub sadzonki półzdrewniałe. Przy odkładach wybrane pędy przygina się do ziemi, przysypuje żyznym podłożem i mocuje, a po wytworzeniu korzeni odcina od rośliny matecznej. Sadzonki pobiera się latem z tegorocznych przyrostów, umieszcza w wilgotnym, przepuszczalnym podłożu i osłania przed silnym słońcem. Obie metody są stosunkowo proste i zapewniają wysoką skuteczność ukorzeniania.