Cynia wytworna, znana jako Zinnia elegans, to jedna z najbardziej cenionych roślin jednorocznych w ogrodach na całym świecie. Zachwyca niezwykle bogatą paletą barw i zróżnicowaniem form kwiatów – od prostych koszyczków, po pełne, niemal geometryczne kule. Łatwa w uprawie, szybko rosnąca i długo kwitnąca, stała się symbolem letnich rabat, kwietników miejskich i barwnych bukietów. Jej historia, biologia i zastosowania ogrodnicze pokazują, jak niepozorna roślina z Meksyku podbiła serca ogrodników w wielu krajach.
Pochodzenie, systematyka i naturalny zasięg występowania
Cynia wytworna należy do rodziny astrowatych (Asteraceae), jednej z największych rodzin roślin okrytonasiennych. Rodzaj Zinnia obejmuje kilkanaście gatunków, z których najbardziej rozpowszechniona w uprawie jest właśnie Zinnia elegans. Nazwa rodzajowa upamiętnia niemieckiego botanika Johanna Gottfrieda Zinnego, działającego w XVIII wieku. Po raz pierwszy rośliny te zostały opisane na podstawie okazów przywiezionych z Ameryki, co zapoczątkowało ich europejską karierę ogrodniczą.
Naturalne stanowiska cynii zlokalizowane są głównie w Meksyku, a także w części Ameryki Środkowej. W środowisku rodzimym rośnie na suchych, słonecznych terenach, często na dość ubogich glebach, na obrzeżach pól, w miejscach ruderalnych, na nasypach i nieużytkach. Takie siedliska kształtują jej odporność na wysoką temperaturę i okresową suszę, a także przyczyniają się do silnego rozwoju systemu korzeniowego, dzięki któremu roślina może stosunkowo dobrze znosić mniej korzystne warunki wodne.
Z punktu widzenia botanika cynia wytworna jest rośliną jednoroczną. Jej cykl życiowy zamyka się w jednym sezonie wegetacyjnym: od kiełkowania nasion wiosną, przez intensywny wzrost, obfite kwitnienie latem i jesienią, aż do zamierania pędów po pierwszych przymrozkach. W cieplejszym klimacie część roślin może zachowywać się jak krótkotrwałe byliny, jednak w praktyce ogrodniczej traktuje się je niemal wyłącznie jako rośliny sezonowe.
Ze względu na popularność w uprawie, cynia wytworna została szeroko rozprzestrzeniona poza obszarem naturalnego występowania. Obecnie można ją spotkać w uprawach ogrodowych niemal na wszystkich kontynentach, w strefach klimatu umiarkowanego, ciepłego i subtropikalnego. Jednocześnie, dzięki przypadkowemu rozsiewaniu nasion i ich łatwej zdolności kiełkowania, cynia lokalnie dziczeje, pojawiając się w pobliżu ogrodów, przydroży czy nieużytków. Zwykle nie stanowi jednak inwazyjnego zagrożenia, ponieważ jest wrażliwa na mrozy.
Charakterystyka morfologiczna i różnorodność odmian
Pokrój rośliny i system korzeniowy
Cynia wytworna ma pokrój wzniesiony, a jej pędy są proste, dość sztywne, zazwyczaj nierozgałęzione lub rozgałęziające się w górnej części. W zależności od odmiany wysokość roślin może wynosić od około 20–30 cm (formy karłowe) do 100–120 cm (odmiany wysokie, idealne na kwiat cięty). Łodygi często mają lekko kanciasty przekrój i są mniej lub bardziej owłosione, co chroni roślinę przed nadmiernym parowaniem wody i częściowo przed żerowaniem drobnych szkodników.
System korzeniowy cynii jest palowy z licznymi korzeniami bocznymi. Główne korzenie sięgają dość głęboko, jeśli gleba jest przepuszczalna i niezbyt zbita. Dzięki temu roślina ma stosunkowo dobrą zdolność korzystania z wody zgromadzonej w głębszych warstwach profilu glebowego, co jest spójne z jej pochodzeniem z obszarów suchszych. Dla ogrodnika oznacza to, że przy prawidłowej uprawie cynia jest mniej zależna od częstego podlewania niż wiele innych roślin jednorocznych, choć w czasie upałów regularne nawadnianie wyraźnie poprawia jakość kwitnienia.
Liście i łodygi
Liście cynii są przeciwległe, ułożone parami naprzeciw siebie na łodydze. Mają najczęściej kształt jajowato-lancetowaty lub szerokolancetowaty, o lekko zaostrzonym wierzchołku. Ich powierzchnia może być gładka lub delikatnie owłosiona, barwa natomiast typowo zielona, odcieniem zbliżona do innych roślin jednorocznych o silnym wzroście. Blaszka liściowa jest zazwyczaj całobrzega, bez wyraźnych ząbków, a nerwacja bardzo widoczna, co przyczynia się do dekoracyjności nawet w okresie przed kwitnieniem.
Łodygi i liście zawierają soki bogate w związki obronne, które zniechęcają część roślinożerców. W uprawie ogrodowej roślina uchodzi za dość odporną na uszkodzenia mechaniczne, choć długie pędy odmian wysokich mogą wymagać podpór, zwłaszcza na terenach narażonych na silne wiatry. Karłowe odmiany są zazwyczaj bardziej zwarte, a ich krótsze pędy dobrze znoszą deszcz i silniejsze podmuchy.
Kwiatostany – serce ozdobności cynii
Największą ozdobą Zinnia elegans są kwiatostany w formie koszyczków typowych dla astrowatych. Pojedynczy koszyczek złożony jest z dwóch rodzajów kwiatów: brzeżnych, języczkowych oraz wewnętrznych, rurkowatych. To właśnie kwiaty języczkowe odpowiadają za barwę i kształt koszyczka, a ich liczba i układ determinują typ odmiany. Kwiaty rurkowate zwykle pozostają mniej widoczne, zgromadzone w centralnej części koszyczka, często o żółtej lub pomarańczowej barwie.
Średnica kwiatostanów zależy od odmiany: od kilku centymetrów u niewielkich form po okazałe, przekraczające 10 cm koszyczki u cynii wielkokwiatowych. Przy sprzyjających warunkach i odpowiedniej pielęgnacji rośliny wytwarzają kwiaty nieprzerwanie od lata aż do pierwszych przymrozków, co czyni je doskonałym wyborem do rabat sezonowych i na miejsca, w których zależy nam na długotrwałym efekcie dekoracyjnym.
Barwy i typy kwiatów
Jedną z największych zalet cynii jest spektakularne bogactwo barw. Można spotkać odmiany o kwiatach białych, kremowych, żółtych, pomarańczowych, łososiowych, różowych, purpurowych, karminowych, czerwonych oraz fioletowych. Często barwa jest intensywna, czysta, co pozwala na tworzenie bardzo wyrazistych kompozycji kolorystycznych. Wiele odmian ma kwiaty dwubarwne lub z kontrastowym oczkiem w środku. Hodowcy uzyskali także formy o stonowanych pastelach, idealne do romantycznych ogrodów i delikatnych bukietów.
Pod względem budowy koszyczka wyróżnia się kilka głównych typów cynii:
- odmiany o kwiatach pojedynczych – z jednym okółkiem kwiatów języczkowych, odsłaniających centrum kwiatostanu,
- odmiany półpełne – z kilkoma okółkami kwiatów języczkowych, częściowo zasłaniającymi środek,
- odmiany pełne i wielkokwiatowe – gdzie liczne kwiaty języczkowe niemal całkowicie wypełniają środek, tworząc kuliste lub spłaszczone formy.
Na rynku ogrodniczym funkcjonują także grupy odmian o specyficznym kształcie kwiatów, np. cynie kaktusowe z wąskimi, skręconymi płatkami, cynie pomponowe o kulistych kwiatostanach czy cynie dahliowe, naśladujące pokrojem kwiaty dalii. Różnorodność ta sprawia, że roślina idealnie wpisuje się zarówno w styl ogrodów wiejskich i naturalistycznych, jak i nowoczesnych, geometrycznych założeń.
Nasiona i cykl rozwojowy
Nasiona cynii to niełupki – twarde, suche owoce zawierające pojedyncze nasiono. Mają wydłużony, dość spłaszczony kształt, często zakończony drobnym wyrostkiem. Są stosunkowo duże, dzięki czemu łatwo je siać ręcznie, zarówno wprost do gruntu, jak i do pojemników. Zachowują dobrą zdolność kiełkowania przez kilka lat, szczególnie jeśli są przechowywane w suchym i chłodnym miejscu.
Po wysiewie nasiona kiełkują zwykle w ciągu 5–10 dni w optymalnej temperaturze około 18–22°C. Młode siewki wytwarzają najpierw liścienie, a następnie pierwsze liście właściwe. W początkowym okresie wzrostu ważne jest zapewnienie im dobrego dostępu do światła, aby uniknąć wyciągania się łodyżek. Po kilku tygodniach rośliny tworzą zwartą rozetę liści i szybko przechodzą w fazę intensywnego wzrostu pędu głównego, a następnie w fazę kwitnienia.
Uprawa, wymagania i zastosowanie w ogrodnictwie
Wymagania siedliskowe – światło, gleba i woda
Cynia należy do gatunków ciepłolubnych i światłolubnych. Najobficiej kwitnie na stanowiskach w pełnym słońcu, gdzie otrzymuje co najmniej 6–8 godzin światła dziennie. W miejscach półcienistych rośliny wyciągają się, tworzą mniej kwiatów i mogą być bardziej podatne na choroby grzybowe z powodu dłużej utrzymującej się wilgoci na liściach. Dlatego wybór odpowiednio nasłonecznionego miejsca jest kluczowy dla uzyskania efektownych rabat.
W odniesieniu do gleby cynia jest stosunkowo tolerancyjna, ale najlepiej rośnie w podłożu żyznym, próchnicznym, o dobrej przepuszczalności. Gleby ciężkie i zlewne sprzyjają rozwojowi chorób korzeniowych oraz gniciu podstawy łodyg. Zbyt lekkie i jałowe podłoża mogą prowadzić do karłowacenia roślin i słabego kwitnienia, jeśli nie zapewnimy regularnego nawożenia. Odczyn gleby umiarkowanie kwaśny do obojętnego jest najkorzystniejszy, choć cynia potrafi sobie radzić także w nieco bardziej zasadowych warunkach.
Podlewanie powinno być umiarkowane. Cynia lepiej znosi krótkotrwałe przesuszenie niż stałe zalewanie korzeni. Nadmiar wody, zwłaszcza w połączeniu z chłodem, sprzyja infekcjom grzybowym. Z tego względu zaleca się podlewanie bez moczenia liści i kwiatów, najlepiej rano lub wczesnym popołudniem. W czasie długotrwałych upałów regularne nawadnianie i ściółkowanie gleby wokół roślin pomagają utrzymać obfite kwitnienie aż do jesieni.
Rozmnażanie i techniki siewu
Rozmnażanie Zinnia elegans odbywa się z nasion. W klimacie umiarkowanym istnieją dwa główne sposoby uprawy: siew wprost do gruntu oraz produkcja rozsady. Siew bezpośredni przeprowadza się zwykle po ustąpieniu ryzyka przymrozków, gdy gleba jest już dostatecznie nagrzana. Nasiona wysiewa się w rzędy lub gniazdowo, zachowując odpowiednie odstępy, zależne od docelowej wysokości i pokroju odmiany. Po wschodach młode rośliny przerywa się, pozostawiając najsilniejsze egzemplarze.
Produkcja rozsady pozwala na wcześniejsze kwitnienie, ponieważ rośliny rozpoczynają rozwój w warunkach kontrolowanych, na przykład w szklarni czy na parapecie. Nasiona wysiewa się w marcu lub kwietniu do pojemników wypełnionych lekką, przepuszczalną mieszanką. Po wschodach siewki pikuje się do osobnych doniczek, a po ustabilizowaniu się pogody wysadza na miejsce stałe. Należy jednak uważać, aby nie uszkodzić delikatnego korzenia palowego, co mogłoby zahamować rozwój roślin.
Pielęgnacja i cięcie
Podstawowe zabiegi pielęgnacyjne przy uprawie cynii obejmują odchwaszczanie, spulchnianie gleby, nawożenie oraz usuwanie przekwitłych kwiatostanów. Regularne wycinanie przekwitłych koszyczków stymuluje rośliny do wytwarzania nowych pąków, co wydłuża okres kwitnienia. W przypadku odmian wysokich, przeznaczonych na kwiat cięty, często usuwa się pierwsze boczne pędy, aby uzyskać dłuższe i bardziej proste łodygi.
Nawożenie powinno być zrównoważone. Nadmiar azotu sprzyja bujnemu wzrostowi liści kosztem liczby i jakości kwiatów, dlatego warto sięgać po nawozy wieloskładnikowe o podwyższonej zawartości fosforu i potasu. W małych ogrodach dobrze sprawdzają się nawozy organiczne, które poprawiają strukturę gleby i dostarczają stopniowo uwalnianych składników pokarmowych.
W miarę wzrostu odmian wysokich przydatne mogą być podpory, szczególnie jeśli stanowisko jest wystawione na podmuchy wiatru. Pędy można podwiązywać do bambusowych tyczek lub metalowych prętów, co zmniejszy ryzyko ich złamania. Odmiany karłowe zazwyczaj nie wymagają tego typu zabiegów.
Choroby i szkodniki
Cynia jest stosunkowo odporna na większość typowych szkodników ogrodowych, jednak przy sprzyjających warunkach mogą pojawiać się mszyce, przędziorki lub mączliki. Ich obecność powoduje zniekształcenia liści, osłabienie wzrostu i gorsze kwitnienie. W niewielkich nasadzeniach często wystarcza regularna lustracja i mechaniczne usuwanie porażonych pędów albo stosowanie łagodnych preparatów na bazie mydła potasowego.
Wśród chorób najczęściej problem stanowią różne formy mączniaka prawdziwego, objawiającego się białym nalotem na liściach. To schorzenie jest szczególnie uciążliwe w warunkach dużej wilgotności powietrza i gęstych nasadzeń, zwłaszcza gdy rośliny rosną w półcieniu. Zapobieganie polega na zapewnieniu dobrej cyrkulacji powietrza, unikaniu zraszania liści oraz stosowaniu rotacji roślin na rabatach. Zbytnie zagęszczenie roślin sprzyja także innym chorobom grzybowym, w tym zgniliznom podstawy łodyg.
Zastosowanie w ogrodzie i w przestrzeni publicznej
Cynia wytworna ma bardzo szerokie zastosowanie w ogrodnictwie ozdobnym. Ze względu na intensywne barwy i długi okres kwitnienia używa się jej przede wszystkim do obsadzania rabat sezonowych. Odmiany niskie i karłowe sprawdzają się na obwódki, do pojemników i skrzynek balkonowych, gdzie tworzą zwarte, kolorowe plamy. Odmiany wysokie świetnie nadają się na kwiat cięty, ponieważ ich kwiatostany długo utrzymują świeżość w wazonie.
W przestrzeniach publicznych cynie wykorzystuje się do obsadzania parków, skwerów i rond. Zdolność do tworzenia intensywnie kolorowych kompozycji sprawia, że są chętnie sadzone w miastach, gdzie stanowią silny akcent dekoracyjny w okresie lata i wczesnej jesieni. Łatwość pielęgnacji, niewielkie wymagania wobec podłoża oraz odporność na wysokie temperatury czynią je wartościowym elementem zieleni miejskiej.
W ogrodach przydomowych cynie można łączyć z wieloma innymi roślinami jednorocznymi i bylinami. Doskonale komponują się z aksamitkami, nagietkami, werbeną, kosmosem, delfiniami czy trawami ozdobnymi. W naturalistycznych aranżacjach tworzą efekt łąki kwietnej, przyciągając liczne owady zapylające. W bardziej formalnych nasadzeniach można je sadzić w rytmicznych układach kolorystycznych, tworząc pasy, plamy lub geometryczne wzory.
Znaczenie dla owadów zapylających i bioróżnorodności
Kwiaty cynii są chętnie odwiedzane przez pszczoły miodne, dzikie pszczoły, trzmiele oraz motyle. Bogaty nektar i pyłek stanowią cenne źródło pożywienia, zwłaszcza w drugiej części lata, kiedy część innych roślin kończy już kwitnienie. Sadzenie cynii w ogrodach przyczynia się zatem do wspierania lokalnej bioróżnorodności i może być elementem ogrodów przyjaznych zapylaczom.
Hodowcy i miłośnicy ogrodów obserwują, że różne odmiany cynii mogą różnić się atrakcyjnością dla poszczególnych gatunków owadów. Odmiany o prostych kwiatach, z łatwo dostępnym środkiem, są zwykle częściej odwiedzane przez owady, podczas gdy odmiany o bardzo pełnych kwiatostanach stawiają nieco większą barierę w dostępie do nektaru i pyłku. Z tego względu w ogrodach nastawionych na wspieranie zapylaczy warto łączyć odmiany pełne z prostymi lub półpełnymi.
Cynia jako roślina na kwiat cięty
Zinnia elegans uchodzi za jedną z najlepszych roślin jednorocznych na bukiety. Długie, sztywne łodygi i trwałe kwiatostany sprawiają, że świetnie prezentuje się w wazonach, zarówno w kompozycjach jednorodnych, jak i mieszanych. Kwiaty ścina się, gdy są w pełni rozwinięte, ale jeszcze świeże i jędrne. Ważne jest cięcie pod odpowiednim kątem oraz niezwłoczne umieszczenie pędów w wodzie, co przedłuża trwałość bukietu.
W aranżacjach florystycznych cynie wykorzystuje się do tworzenia kolorystycznych kontrastów lub harmonijnych przejść tonalnych. Odmiany w intensywnych barwach mogą być mocnym akcentem w kompozycjach nowoczesnych, natomiast pastelowe świetnie nadają się do bukietów ślubnych i okolicznościowych o romantycznym charakterze. Dodatkową zaletą jest możliwość dobierania różnych wielkości koszyczków, co daje dużą swobodę twórczą florystom.
Znaczenie kulturowe i ciekawostki
Choć cynia nie ma tak silnie ugruntowanej symboliki jak róża czy goździk, w wielu krajach kojarzona jest z radością, latem i barwnym życiem. W ogrodach wiejskich stanowi klasyczny element tradycyjnych rabat, często sadzona jest wzdłuż płotów, ścieżek i przy domach. Dzięki łatwości uprawy często poleca się ją początkującym ogrodnikom jako roślinę, na której można uczyć się podstaw siewu i pielęgnacji.
Ciekawostką jest fakt, że cynie były jednymi z pierwszych roślin kwitnących uprawianych na pokładzie Międzynarodowej Stacji Kosmicznej. Eksperymenty prowadzone przez NASA miały na celu sprawdzenie, jak rośliny reagują na warunki mikrograwitacji i ograniczonego dostępu do naturalnego światła. Udane zakwitnięcie cynii w przestrzeni kosmicznej stało się symbolem możliwości prowadzenia upraw roślin w długotrwałych misjach kosmicznych.
W hodowli amatorskiej często prowadzi się własne selekcje odmianowe, zbierając nasiona z roślin o najciekawszych barwach czy kształtach kwiatów. Dzięki temu prywatne ogrody stają się poligonem doświadczalnym, gdzie powstają unikatowe mieszanki, niekiedy różniące się od oficjalnie zarejestrowanych odmian. Tego typu zabawa barwą i formą przyciąga wielu pasjonatów ogrodnictwa, dla których cynia jest jednym z ulubionych gatunków do eksperymentów.
Podsumowanie walorów i praktyczne wskazówki dla ogrodników
Cynia wytworna to roślina o licznych zaletach: długotrwale i obficie kwitnie, występuje w ogromnej gamie kolorów i form, jest stosunkowo łatwa w uprawie, a przy tym doskonale sprawdza się zarówno na rabatach, jak i na kwiat cięty. Jej naturalne pochodzenie z ciepłych, słonecznych obszarów Meksyku przekłada się na preferencje siedliskowe: lubi pełne słońce, ciepłą glebę i umiarkowane podlewanie. Dobrze reaguje na regularne usuwanie przekwitłych kwiatostanów, co pozwala cieszyć się jej urodą aż do jesiennych chłodów.
Dla początkujących ogrodników cynia jest wdzięcznym gatunkiem do nauki planowania rabat, doboru kolorów i podstawowych zabiegów pielęgnacyjnych. Możliwość bezpośredniego siewu do gruntu ułatwia uprawę, a szybki wzrost i szybkie pojawienie się kwiatów dają satysfakcję z własnej pracy. Dla bardziej zaawansowanych miłośników ogrodów cynia stanowi doskonały materiał do skomplikowanych kompozycji kolorystycznych, zestawień z innymi roślinami sezonowymi i eksperymentów hodowlanych.
Z punktu widzenia ekologii i wsparcia przyrody cynia może pełnić ważną rolę w ogrodach przyjaznych owadom, dostarczając pożywienia licznym zapylaczom w okresie letnio-jesiennym. Sadzenie jej w pobliżu warzywników, sadów czy pasiek sprzyja obecności pożytecznych owadów, co ma przełożenie na plonowanie i zdrowie innych roślin. Warto uwzględnić ją w planach nasadzeń, jeśli zależy nam zarówno na pięknie, jak i na funkcjonalności ogrodu.
Kombinacja walorów estetycznych, praktycznych i ekologicznych sprawia, że cynia na stałe wpisuje się w kanon roślin ogrodowych. Od małych przydomowych ogródków, przez balkony i tarasy, aż po wielkie miejskie założenia parkowe – wszędzie tam może stać się efektowną ozdobą, wnosząc do przestrzeni intensywne barwy i żywiołową energię lata. Jej uprawa nie wymaga specjalistycznej wiedzy, dlatego pozostaje jedną z najbardziej polecanych roślin jednorocznych dla osób w każdym wieku i o różnym stopniu ogrodniczego doświadczenia.
FAQ – najczęściej zadawane pytania o cynię (Zinnia elegans)
Jakie stanowisko jest najlepsze dla cynii wytwornej?
Cynia wymaga stanowiska w pełnym słońcu – co najmniej 6–8 godzin intensywnego światła dziennie. W półcieniu rośnie słabiej, wyciąga się i tworzy mniej kwiatów, które często są drobniejsze i mniej intensywnie wybarwione. Najlepiej sadzić ją na glebach żyznych, przepuszczalnych, ale niezbyt ciężkich i zlewnych. Dobre nasłonecznienie sprzyja też ograniczaniu chorób grzybowych, ponieważ liście szybciej obsychają po deszczu, a cyrkulacja powietrza jest znacznie lepsza.
Kiedy i jak siać cynię do ogrodu?
Nasiona cynii można siać bezpośrednio do gruntu po ustąpieniu przymrozków, gdy gleba się ogrzeje (najczęściej od maja). Wysiewa się je na głębokość około 1–2 cm w rzędy lub gniazdowo. Po wschodach siewki przerywa się, zostawiając najsilniejsze rośliny co 20–30 cm, zależnie od odmiany. Dla wcześniejszego kwitnienia można w marcu–kwietniu przygotować rozsadę w domu lub szklarni, a po zahartowaniu wysadzić na miejsce stałe, zachowując ostrożność przy korzeniach.
Jak długo kwitnie cynia i jak przedłużyć okres jej kwitnienia?
Cynia zazwyczaj zaczyna kwitnąć od lipca i utrzymuje kwiaty aż do pierwszych przymrozków. Aby maksymalnie wydłużyć ten okres, warto systematycznie usuwać przekwitłe kwiatostany, co stymuluje roślinę do produkcji nowych pąków. W czasie suszy konieczne jest regularne podlewanie, najlepiej bez zraszania liści. Co kilka tygodni dobrze jest zastosować dawkę nawozu wieloskładnikowego. Unikanie nadmiernego zagęszczenia nasadzeń również sprzyja obfitemu, zdrowemu kwitnieniu.
Czy cynia nadaje się na kwiat cięty i jak ją ścinać?
Cynia doskonale nadaje się na kwiat cięty dzięki sztywnym łodygom i trwałym kwiatostanom. Kwiaty ścina się, gdy koszyczki są w pełni rozwinięte, ale płatki wciąż jędrne. Najlepiej robić to rano, w chłodniejszej porze dnia, ostrym sekatorem lub nożem, pod skosem. Dolne liście warto usunąć, aby nie znalazły się w wodzie, co ogranicza rozwój bakterii. W wazonie cynie potrafią utrzymać świeżość przez około tydzień, zwłaszcza przy regularnej wymianie wody i przycinaniu końcówek pędów.
Jakie choroby i szkodniki najczęściej atakują cynie?
Najpowszechniejszym problemem jest mączniak prawdziwy, objawiający się białym nalotem na liściach, szczególnie przy dużej wilgotności i gęstych nasadzeniach. Dobrze jest sadzić cynie w przewiewnych miejscach i unikać zraszania. Zdarzają się też zgnilizny podstawy łodyg w glebach zbyt mokrych. Wśród szkodników mogą wystąpić mszyce, przędziorki i mączliki. Wczesne wykrywanie, mechaniczne usuwanie porażonych części oraz stosowanie łagodnych preparatów często w zupełności wystarczają.
Czy można samodzielnie pozyskiwać nasiona cynii na przyszły rok?
Tak, cynia jest doskonałą rośliną do samodzielnego zbioru nasion. Wystarczy pozostawić część kwiatostanów na roślinie do pełnego zaschnięcia. Następnie ścina się je, dosusza w przewiewnym miejscu i wykrusza suche owoce – niełupki. Nasiona należy oczyścić z resztek roślinnych i przechowywać w suchym, chłodnym miejscu, w papierowych torebkach. Trzeba pamiętać, że odmiany mieszańcowe mogą nie powtórzyć dokładnie cech roślin matecznych, co jednak bywa ciekawym doświadczeniem ogrodniczym.